De reis naar Koeweit

Vandaag was dan toch de dag! We gaan naar koeweit!
Vanmorgen zat iedereen rond 9 uur in de auto om rond half 11 op Schiphol te staan. Dit is ook bijna iedereen gelukt, maar zoals iedereen wel zal verwachten was de verkeersdrukte hoog en stonden er weer eens files.
Eenmaal op Schiphol hadden we nog wel even de tijd om wat koffie of iets anders te drinken. Zolang er ouders bij zijn moet je die natuurlijk laten betalen. Na wat "spontane" foto's was het toch tijd om afscheid te nemen en te gaan boarden. Alles verliep goed, niet teveel bagage en niets wat niet mocht. Uiteraard was Lilian de pispaal voor de douane. Ze moest mee, nee hoor, maar zij moeten hun werk natuurlijk ook leuk houden. G6 stond op ons kaartje, dus zoals iedereen zou doen loop je dan naar G6. Toen we eindelijk zaten en eindelijk ons telefoons konden opladen keek Tessa eens op het bord: "We vliegen toch helemaal niet met Turkish Airlines?". Na wat verbaasde blikken is Stephanie het toch maar even gaan vragen. Het was veranderd van G6 naar D18. Voor iemand die wel eens op Schiphol komt en deze Gates kennen het is een aardig eindje lopen, of eigenlijk meer rennen. Voor diegene die het niet kennen: het is ver!
Voor Rene was het de eerste keer vliegen en zodra je dan instapt is het toch wel iets aparts. Het opstijgen was aan het begin redelijk eng, maar zoals met alles kan je daar ook aan wennen. Met wat steun van 3 vrouwen, vertel dit alleen niet teveel door dit doet zijn mannelijkheid niet ten goede. De vlucht verliep eigenlijk heel soepel. Met af en toe wat turbulentie kom je de reis met een spelletje kaarten, muziek luisteren, een boek lezen of een dutje doen al een heel eind.
Op Istanbul hebben we even kunnen eten en naar een normale wc kunnen gaan. Nou ja eten, volgens Lilian en Tessa is de spaghetti niet heel erg lekker. De big Mac daarin tegen was heel goed te doen, aldus Rene en Stephanie. Engels is niet onze voertaal, maar wij kunnen met zekerheid zeggen dat we ons goed verstaanbaar kunnen maken de mensen op het vliegveld helaas wat minder. Chicken Wings zijn mensen achter de kassa en niets is een probleem: "No it ies no problum no no no".
Rene wilde nog even heel graag naar buiten voordat we weer 3 uur lang een vliegtuig in moesten. De rest sjokte er achter aan maar Stephanie kreeg de briljante ingeving om alvast drinken te kopen. Op Istanboel heb je alles al laten checken namelijk. Alles wat je koopt kan zo je tas in en mee.
Eenmaal in het vliegtuig deed Lilian even een tukje (winterslaap), Rene bedacht vragen voor het interview van donderdag, Tessa deed een sudoku en Stephanie maakt haar kunstwerk af.
Toen we aankwamen in Koeweit stapten we de bus in en die bracht ons naar het vliegveld. Daar ons visum opgehaald en alles verliep helemaal goed. Toen we naar beneden liepen stonden daar de nicht van Stephanie, Marjolein en haar vriend Vishal. Vrolijk zwaaiend werden wij ontvangen en alle spullen werden naar de auto gebracht. Toen de auto niet startte zijn we maar een ijsje gaan halen. Pinkberrie dat is echt iets wat ze in Nederland moeten introduceren! Verrukkelijk spul! (Het is ondertussen 2 uur snachts)
Een appje dat de auto het weer deed en we reden over de snelweg door naar ons huis. En wat voor huis!
De eerste indrukken die we gaven waren: wauw.. OMG .. Prachtig .. Wejoo enz. enz.
Voor iedereen die een slechte indruk van Koeweit had vergeet dat, het is echt een prachtig land en tot nu toe zijn alle inwoners vreselijk aardig voor ons!
Een eerste dag dat alle verwachting tot nu overstijgt!
Voor iedereen slaaplekker en we hopen dat jullie morgen weer lezen.

ps. Het is hier 4.20 dus als er spelfouten instaan sorry!